Miesiąc: luty 2018

To co się staram teraz pokazać, to punkt wyjścia z jakiego staram się startować , gdy planuję coś wyjaśniać z dzieckiem.

Towarzyszy mi wtedy ciekawość tego jak to jest u niego, zgoda na jego “NIE!”, otwartość na zmianę perspektywy i chęć porozumienia.

Dla mnie pomocne w realizowaniu przywództwa w rodzinie jest zobaczenie rodziny jako wspólnoty, w której każdy jest ważny, odmienny, osobny i nadający znaczenie.

Każde kolejne doświadczenie warsztatowe przekonuje mnie jednak o tym, że cisza jest potrzebna, że czasem lepiej powiedzieć mniej niż za dużo i zostawić czas na to by pobyć z tym co w nas żywe.

Uwielbiam tworzyć scenografię do wydarzeń, które prowadzę.
Naprawdę wierzę w to, że oprawa ma znaczenie.

Ja po prostu wierzę w to, że nim zacznie się stosować jakieś narzędzia w pracy rozwojowej, trzeba je dobrze poznać i wielokrotnie doświadczyć ich siły oddziaływania na sobie, by świadomie móc korzystać z niech w pracy.

Wspiera mnie przyjęcie perspektywy, że za zachowaniem dziecka, które jest trudne dla mnie do zaakceptowania, może stać jego potrzeba poznania siebie lub mnie.

Obcowanie z trzylatkiem i pięciolatkiem, którzy regularnie mówią “NIE” i robią rzeczy, na które ja nie mam zgody, to szkoła życia.

Na drodze do porozumienia z dzieckiem , zwłaszcza wtedy gdy zachowanie małego człowieka, nie spotyka się z moją akceptacją, pomaga mi wyrażanie siebie w języku osobistym.

Ufff jaka ulga, że ono istnieje, że nie muszę zostać z samym wstydem i myśleć o sobie, że jestem najgorszym człowiekiem na świecie.

Moment, w którym zauważyłam, że dbam o sen, zabawę, wypoczynek, rozwój i bezpieczeństwo każdego z członków rodziny poza sobą, był bardzo przejmujący.
Niestety w pierwszym odruchu zaczęłam sobie dowalać z tego powodu.
Kim ja jestem, skoro nawet nie potrafię o siebie zadbać?

Patrząc na to, jakie obrazy wizualne dostarcza nam telewizja, internet oraz reklamy na mieście, mam wrażenie , że pytanie Brene Brown jest bardzo aktualne:
„Czy te obrazy zachęcają do zdrowego, Autentycznego życia, czy też zmieniają moje ciało, życie, rodzinę i związki w przedmioty lub towary?”

Postanowiłam niedawno, że zacznę bardziej świadomie wybierać to w co się angażuję, by zbliżać się do psychicznego dobrostanu, zamiast od niego odpływać.
Wracając do domu po weekendzie w Krakowie, wiedziałam, że wracam, do chorych dzieci i męża, który rano wychodzi na dyżur i ponownie spotkamy się we wtorek wieczorem.